logo
DIRECTOR
Manuel Desviat
DISEÑO
Átopos
REDACCIÓN
María José Gil Bonmatí, Ana González Rodríguez, Ana Moreno, Ana Moro, Itzhak Levav, Pilar Nieto Degregori, María Eugenia Ruiz Velasco, Marta Sanz Amador, Rafael Sepúlveda.
CONSEJO EDITOR
P. Amarante, J.M. Caldas Almeida, F. Colina, F. Chicharro, P.G. Delgado, M. Desviat, Domingo Alves, A. Fernández Liria, I. Levav, J. Mas Hesse, F. Pereña, B. Saraceno.
EDITA
Asociación Átopos, salud mental, comunidad y cultura
REALIZACIÓN E IMPRESIÓN
Lúa Ediciones 3.0 S.L.
WEB
Manuel Desviat
Ana Moreno

Acuse de recibo

Abierto todo el día. Los cuadernos

 

 

El libro Abierto todo el día. Los cuadernos, de Isidro Ferrer y Pep Carrió, pretende ser un ejemplo de cómo los libros impresos tradicionales pueden convivir con las nuevas tecnologías y servir de soporte para formas innovadoras de conocimiento. A través de sus casi 300 páginas, el lector puede crear sus propios itinerarios, activando vídeos, animaciones y contenidos interactivos mediante la pantalla de su dispositivo móvil.

La aplicación que permite disfrutar de la exposición y el libro se llama 'Los Cuadernos' es gratuita y está disponible en la App Store (formato iPad y iPhone). Disponible para su venta online a través de la web: unitexperimental.com. Proyecto desarrollado por el grupo de investigación UNIT (UPV) junto con LA IMPRENTA CG.

 

 

 

 

 

Holocausto brasileiro

 

Daniela Arbex. Holocausto brasileiro. Sao Paulo: Geraçao Editorial, 2013

 

 

 

Reportaje sobre uno de los capítulos más siniestros de la historia brasileña: la barbarie y deshumanización practicadas durante la mayor parte del siglo XX en el mayor hospital psiquiátrico de Brasil, situada en la ciudad minera de Barbacena. Proyectado para 200 plazas cuando abrió sus puertas en 1903, llegó a tener más de 5000 en 1930. Convertido en depósito nacional de "desviados", un tren, el "tren de los locos", atravesaba en país para llevar a "pacientes" a la estación del propio hospital, hacinados, en vagones y descripciones de supervivientes que recuerdan los campos de exterminio nazi. El 70% no tenían diagnósticos de enfermedad mental. Eran epiléticos, alcohólicos, homosexuales, prostitutas, mendigos, pobres, gentes documentos, negros, gente que se rebelaba o que se volvía incomoda para alguien con más poder. Limpieza social que recuerda al gran encierro de que sucedió en Europa siglos antes. El libro se construye con las entrevistas a supervivientes que hoy viven en residencias sociales o de salud mental, o que fueron internados en la infancia o aun que nacieron en el manicomio y ahora han podido integrases en la comunidad,  gracias a la reforma psiquiátrica llevada a cabo en Brasil, antiguos trabajadores, médicos y funcionarios y artífices de los cambios legales y protagonistas de la lucha antimanicomial. Numerosas fotografías dan testimonio de la crueldad, de la infamia, de este holocausto del que fue cómplice tanto la psiquiatría, como los gobiernos, como la sociedad toda con su aquiescencia o su mirar hacia otro lado.

 

Fogli di informazioni nº 25 2013

Fogli d’informazione N° 25  Gennaio-Marzo 2013, 

APPUNTI  SULLO  STILE  DI  LAVORO  ANTISTITUZIONALE

 

Vieri Marzi, Enrico Salvi

 

INDICE

 

Presentazione di Paolo Tranchina, pag. I

 

LETTERA DI LUCIANO DELLA MEA, pag. 2

 

VIGNETTA DI AGOSTINO PIRELLA, pag. 4

 

INTRODUZIONE, pag. 5

 

ISTITUZIONI, IDEOLOGIA E PRATICA SOCIALE, pag. 9

Occultamento delle contraddizioni, pag. 11

La breve degenza psichiatrica: un esempio “scomodo” per entrare nel vivo della istituzione e del lavoro antiistutuzionale, pag. 13

 

INFANZIA: lotta all’istituzionalizzazione, socializzazione, ruolo della partecipazione e prevenzione, pag. 16

Le bambine e i bambini dell’Ospedale Psichiarico di Arezzo pag. 16

Riabilitazione, inserimento, abolizione classi differenziali pag.18

Ricerca scientifica, medicalizzazione, istituzione diffusa  pag. 20

 

LO STILE DI LAVORO, pag. 21  I rapporti di potere, pag. 23  Rischi e loro superamento, pag. 25  Definizioni e componenti, pag. 26  Intervento nello specifico, terapeuticità, dimensione politica, pag. 29

 

LA PSICHIATRIA ALTERNATIVA TRA REALTA’, CRITICA DELLA IDEOLOGIA ED UTOPIA: IL TEMA DEI BISOGNI pag. 36  La pratica dei bisogni pag. 37

 

NUOVA PROFESSIONALITA’ ED AGGIORNAMENTO CULTURALE: formazione e riqualificazione degli operatori nel rapporto prassi-teoria-prassi, pag. 42

 

PRATICA DELLA TEORIA E TEORIA DELLA PRATICA, pag. 46

La pratica e la cultura nelle esperienze di nuova psichiatria: Gianfranco Boranga 46

La pratica della teoria: potenzialità, rischi e difficoltà: Paolo Tranchina 48

Socializzazione delle conoscenze e dislivelli culturali di potere: Enrico Salvi 50

Ruolo professionale: come uscire dal ruolo di gestori del controllo sociale: Agostino Pirella 50

La lotta alla violenza sociale si fa nel sociale: Augusto Debernardi 52

Conclusioni  inconcludenti: Vieri Marzi 53

AREZZO: TRA “UTOPIA CONCRETA” DELLA MORTE DEL MANICOMIO ED UTOPIA DELLA “MORTE PRATICA” DELLA PSICHIATRIA, pag. 55

 

APPENDICE: APPUNTI SU TEORIA DELLA PERSONALITA’ TRA  CRITICA DEL NATURALISMO, BISOGNI ED ECONOMIA POLITICA pag. 59 

La manipolazione dei bisogni pag. 61

 

Bibliografia completa di Vieri Marzi, a cura di P. Tranchina e M.P. Teodori pag. 62-75

Arquitecturas de la infancia

Arquitecturas da infancia.

Escenarios e teatros na construcción social da infancia

 

Ramón Area Carracedo / Luís Vila

 

O estudo do actual concepto de infancia a través dos espazos de desenvolvemento e acción dos máis cativos é o obxectivo de Arquitecturas da infancia. Escenarios e teatros na construción social da infancia, que nos presentan os psiquiatras Ramón Area Carracedo e Luís Vila Pillado e que vén de publicar a editorial Laiovento. A obra, que parte da pregunta sobre o papel dos nenos e nenas de hoxe en día como suxeitos e cidadáns, pretende amosar como o concepto de infancia non é senón un construto teórico e que, polo tanto, depende do momento histórico e social no que se analice. Este feito amósase crucial se temos en conta a profesión dos autores á hora de determinar as fronteiras entre o que é considerado normalidade ou anormalidade na nenez e de aí a división entre nenos sans e doentes.

 

Arquitecturas da infancia é unha obra multidisciplinar, que se abre camiño entre as consideracións da psiquiatría, as reflexións filosóficas, as análises históricas e historiográficas e as aportacións da demografía, a xeografía, a psicoloxía e como non a socioloxía. Todo isto ás consideracións sobre o método científico e os seus conceptos paradigmáticos. Neste sentido o resultado é unha interesante análise, seria e completa que se sitúa moito máis aló das simplificacións sobre o tema. O noso concepto de infancia enraízase nas consideracións dos ilustrados. Estes converteron os nenos en alumnos ao insistir na importancia da escolarización e fixérono convencidos de que o progreso da sociedade dependía da formación de boas persoas e bos cidadáns. Co paso do tempo fóronse unindo ideas como a abolición do traballo infantil e un especial tratamento da lei aos menores. A postmodernidade deu unha volta e pasou a incidir na especial vulnerabilidade do neno ao mesmo tempo que se acurtaba a infancia e se alongaba a adolescencia. O resultado, uns cativos socializados na sociedade de consumo, abertos ás novas tecnoloxías e cunha modificación clara dos seus espazos de acción: as rúas, que noutrora foran o principal lugar de desenvolvemento e xogo, pasan a seren agora espazos prohibidos e novos escenarios como o parque infantil e o centro comercial se abren camiño. É aquí cando xorde o concepto de arquitectura, como xeito de destacar a importancia da sociedade e a cultura na nosa xeografía: a distribución das escolas, das zonas destinadas ó xogo na cidade e no fogar, etc… Doutra banda, se o onde é importante, tamén o é o como esta acción se realiza, achegándonos entón ó que os autores denominan os teatros da infancia. Unha e outros, elementos a ter en conta á hora de entender as enfermidades que presentan os nenos e nenas actuais.

 

 

 

Revista de la Asociación Española de Neuropsiquiatría

nº 119, julio-Septiembre, 2013; ww.RevistaAEN.es.